Perfectionisme: lást van?

Regelmatig krijg ik van mensen met perfectionisme de vraag in hoeverre zij kunnen weten of ze er écht lást van hebben.

Welnu, daar moest ik afgelopen week aan denken toen ik lekker in mijn tuin zat met een kop thee. Heerlijk genietend van de zon en de zingende vogels.

Natuurlijk dwaalt daarbij mijn blik over mijn tuin. Ik zie de uitbundig bloeiende voorjaarsbollen met prachtige kleuren. Ik speur naar nieuw ontluikende groen. Ik bekijk de bomen, nog kaal maar de knoppen zijn al goed te zien.

Uiteraard valt mijn blik ook op de verdorde planten in de borders. Ik laat in het najaar namelijk alles staan als overwinteringsplek voor insecten. Inmiddels staan of hangen deze planten er wat verloren bij. Sommige liggen omgewaaid op de grond, als mikado stokjes. Overal oude bladeren.

Al met al een behoorlijk rommelig beeld.

Het gevoel werkt feilloos als indicator

Wat voel ik dan als ik daar zo zit op mijn terras?
Tevredenheid. Geluk. Genieten.
Dankbaar dat ik mijn tuin gewoon kan zién, met een gevoel van rust.
Zonder me bezwaard te voelen dat ik nog niet in de tuin gewerkt heb. Geen enkel schuldgevoel dat ik andere zaken voorrang heb gegeven.
Eventuele mening van buren of voorbijgangers deert me niet. Laat staan dat ik me er druk over maak.

Ik kan gewoon ZIJN. In mijn tuin.
Met alles wat daar is: groen en kleurrijk of bruin en verdord.
Wat een rust ervaar ik in mijn hoofd én lijf.

Tuurlijk voel ik ook dat mijn vingers kriebelen om op te ruimen. Dat ik zin heb aan de slag te gaan. Zoals je ziet, doe ik dat ook ??.

Ruimte te geven voor het nieuwe leven wat uit de grond ontspringt. Bloeiende planten die volledig mogen ontluiken in plaats van verstopt te zitten onder omgevallen takken.

Maar het hoeft niet wanneer ik lekker in de tuin zit met een kop thee.

Hoe is het dan als je nog lást hebt van perfectionisme

Het grote verschil met vroeger is, toen ik nog volledig geleefd werd door mijn perfectionisme, dat ik aan de slag WIL in de tuin en niet meer aan het werk MOET. Toen kon ik niet anders. Nu wel.
Destijds werd ik voortgedreven door iets wat sterker was dan ikzelf. Omdat ik rust wilde, maar het niet kon vinden. Dus ging ik steeds maar voort en door.

Ik leed onder de stress die altijd aanwezig was, bewust of onbewust. Stress maakt het gedragspatroon van perfectionisme zeer ongezond.  Het belemmert ook.

Nu voel ik de regie over mijn leven en welzijn.
Ervaar ik dat IK de teugels in handen heb, niet mijn perfectionisme!

Bepaal ik wanneer ik in de tuin wil werken of er gewoon in wil zitten. In beide situaties geniet ik met volle teugen ?.

Meer weten?

Doorpraten over perfectionisme?
Wil jij weten in hoeverre perfectionisme jouw leven beheerst?
Of eens sparren over wat jou bezig houdt?
Praten over wat perfectionisme met je doet, welke prijs je daarvoor betaalt. Of gewoon eens kijken of jij écht wel zo’n last ervan hebt.

Tuurlijk bespreken we dan ook wat eraan te doen valt.

Zodat ook jij gelukkig kunt zijn.

Rust mag ervaren.

Bel of mail me: 06-48176137 of anita@bewustwordingplus.nl.

Wens je nog een fijne lentedag!