Het gaat knellen met de kinderen

Kop uit de Volkskrant van 31 maart.

Dit gaat natuurlijk over thuiswerken in tijden van Corona: ‘het voelt alsof je aan alle kanten tekortschiet’

 

Hoe is dat voor mensen met perfectionisme?

Daar hoor je niet veel over, alsof iedereen voor dezelfde uitdagingen staat. Nee dus!

Mensen met perfectionisme voelen onder normale omstandigheden al een grote verantwoordelijkheid, vaak tot ver buiten hun directe invloedssfeer. Je wil een betrouwbare werknemer zijn en thuis werken alsof je op jouw gebruikelijke werkplek bent. Daarnaast wil je uiteraard verantwoorde ouder zijn. Het belang van de kinderen staat voorop: ‘hun toekomst hangt van goed onderwijs af’. En ‘nu ook zij niet naar school kunnen, is het van groot belang dat ze wel hun opdrachten en taken maken’. Stel je voor dat je kind op achterstand raakt!

Daarnaast hebben de meesten ouders of andere familieleden of vrienden die eventueel hulp nodig hebben. Hoe daar contact mee te houden? Hoe laten merken dat je aan ze denkt, dat ze weten dat ze jou kunnen bellen als ze hulp nodig hebben. En dan heb ik het nog niet eens over allerlei hobby-sport waar je natuurlijk ook ruimte voor willen maken.

De uitspraak in bovenvermeld krantenartikel ‘het voel alsof je aan alle kanten tekortschiet’ is dan ook uit het hart gegrepen. En hoe vaak je jezelf ook vertelt en voorhoudt dat je toch echt je best doet ‘meer gaat nu eenmaal niet’, toch voelt het alsof je nooit genoeg doet. Wat je ook doet, hoe hard je ook werkt…. En dus ga je nog harder je best doen: meer oefenen met je kinderen, vaker bellen met je dierbaren en nog langer doorwerken dan normaal.

Langer doorwerken

In dat langer doorwerken schuilt dan ook het directe gevaar van toenemende stress, alsmaar doorgaan totdat je ver over je grenzen bent gegaan. Meestal gaat dit niet van het ene op andere moment. Over het algemeen gaat dit sluipend. Met alle risico’s van dien.

De goede kant van thuiswerken is voor een aantal mensen met perfectionisme dat het meer rust brengt. Je hebt meer overzicht over wat je die dag wel/niet wil en kunt doen. Zonder afleiding van collega’s of leidinggevenden die ineens een beroep op je doen. Je hebt het gevoel dat je meer controle hebt.

Echter onder de huidige ‘Corona’ omstandigheden waarbij je waarschijnlijk met meer personen in huis bent, is thuiswerken extra moeilijk. Zeker als je last hebt van perfectionisme.

Want er ontstaat tevens een nieuw moéten: je moét vanuit huis werken in combinatie met al dan niet kinderen die je ook aandacht moét geven. En je hebt zorgen over familieleden en vrienden, hoe die het allemaal doorstaan, ook daar moét je rekening mee houden.

Verantwoordelijkheden drukken nu extra, je wil het graag iedereen naar de zin maken. Kaders zijn verdwenen. Daar waar op je werkplek de gebruikelijke werktijden én collega’s ervoor zorgen dat je op (redelijke) tijd naar huis gaat, thuis is dit geheel weg. Wie houdt je tegen als je nog wat langer achter je PC of laptop aan het werk blijft, of na het avondeten weer opnieuw opstart. Want er is van alles blijven liggen vandaag, de kinderen vroegen aandacht of iemand belde die het zwaar heeft.

De reden dat ik hierover schrijf is dat ik zelf weet hoe dit is. En hoe graag ik je ook van allerlei snelle tips en adviezen zou voorzien om dit allemaal eventjes te lossen, helaas heb ik die niet.

Het belangrijkste wat ik je vandaag mee kan geven is bewustwording. Je realiseren dat dit speelt en dat jij er wellicht last van hebt. En de wetenschap dat je echt de enige niet bent.

Wat kun je eraan doen?

Wat kun je er nu zelf aan doen? Want een paar basale tips wil ik je toch niet onthouden. Ook al weet ik uit eigen ervaring dat ze nog niet zo makkelijk zijn om toe te passen.

Als je merkt dat je maar doorgaat, en dat het nooit genoeg is, STOP ER DAN MEE. Neem even een paar momenten rust.

  • Sta op en loop een stukje
  • Neem een andere lichaamshouding aan, rek je even uit of doe een kniebuiging
  • Ga naar het toilet of naar de keuken en drink iets
  • Doe een eenvoudige ademhalingsoefening: neem even een pauze terwijl je diep in en uit ademt.

Het werkt, in elk geval voor dát moment. Gun jezelf die korte pauze en wellicht ben je ertoe in staat om ook echt op te houden met wat je zo nodig allemaal moet doen. Je krijgt toch niet alles af wat je je voorgenomen hebt. Morgen is weer een nieuwe dag!

En voor de sceptici onder ons; het klopt! Voor je het weet, doe je het toch wéér. Ben je opnieuw bezig met het een of het ander, gewoon omdat je niet anders kunt. En toch, die kleine pauzes werken, die momentjes van rust voor jezelf.

Mocht je eens willen praten over wat je bezig houdt of wellicht sparren, neem gerust contact met mij op, vrijblijvend. Met zijn tweeën weet je meer dan in je eentje.

Wil je meer weten over perfectionisme, hoe je het herkent en vooral wat het met je doet, kijk dan op mijn website. Of bestel bij mij het gratis e-book ‘fluitend door het leven. Over perfectionisme.

Nog een fijne werkdag!

Anita